คำสรรพนาม

😆คำสรรพนาม

คำสรรพนาม คือ คำที่ใช้แทนคำนามหรือข้อความที่กล่าวมาแล้ว เพื่อจะไม่ต้องกล่าวคำนามนั้นซ้ำอีก

ชนิดของคำสรรพนาม

   คำสรรพนามมี ๖ ชนิด คือ

   ๑. บุรุษสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนผู้พูด ผู้ที่พูดด้วย และผู้ที่พูดถึง แบ่งออกเป็น  ๓ ชนิด คือ

   บุรุษที่ ๑ ใช้แทนผู้พูด เช่น ผม ฉัน ข้าพเจ้า ดิฉัน อาตมาภาพ

   บุรุษที่ ๒ ใช้แทนผู้ฟัง เช่น คุณ เธอ ท่าน ใต้เท้า ฝ่าบาท

   บุรุษที่ ๓ ใช้แทนผู้ที่กล่าวถึง เช่น เขา  มัน ผู้ใด ใคร

   ๒. ประพันธสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนคำนามหรือคำสรรพนามที่อยู่ข้างหน้า ได้แก่ ผู้ ที่ ซึ่ง อัน ดัง ผู้ที่ ผู้ซึ่ง เป็นต้น

      ตัวอย่างเช่น

- คนที่ออกกำลังกายอยู่เสมอร่างกายมักแข็งแรง

- เกาหลีใต้ซึ่งเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกกำลังมีชื่อเสียงไปทั่วโลก

   ๓. วิภาคสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนคำนามหรือคำสรรพนามที่แยกออกเป็นแต่ละคน แต่ละสิ่ง หรือแต่ละพวก ได้แก่ ต่าง บ้าง กัน เป็นต้น

      ตัวอย่างเช่น

- ความคิดต่างกันต่างก็ทะเลาะกัน

- นักเรียนบ้างก็เรียนบ้างก็เล่น

   ๔. นิยมสรรพนาม คือ คำสรรพนามชี้เฉพาะเพื่อบ่งบอกความให้ชัดเจน ได้แก่ นี่ นั่น โน่น นี้ นั้น โน้น ทั้งนี้ ทั้งนั้น เช่นนี้ เช่นนั้น อย่างนี้ อย่างนั้น อย่างโน้น เป็นต้น

     ตัวอย่างเช่น

- นั่นอะไรนะ

- โน่นของเธอไงล่ะ

    ๕. อนิยมสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนคำนามทั่วไป ไม่ชี้เฉพาะเจาะจงเหมือนนิยมสรรพนาม ได้แก่ ใคร อะไร ไหน ใด เป็นต้น

    ตัวอย่างเช่น

- ใครขยันก็สอบไล่ได้

- เขาเป็นคนที่ไม่สนใจอะไรเลย

   ๕. ปฤจฉาสรรพนาม คือ คำสรรพนามที่ใช้แทนคำนามแต่มีเนื้อความเป็นคำถาม ได้แก่ อะไร ใคร ไหน ผู้ใด เป็นต้น

    ตัวอย่างเช่น

- อะไรเสียหายบ้าง

- ไหนล่ะโรงเรียนของเธอ

ข้อสังเกต คำอนิยมสรรพนามกับปฤจฉาสรรพนามต่างกันที่ความในประโยค ถ้าเป็นคำถามก็เป็นปฤจฉาสรรพนาม เช่น

 ปฤจฉาสรรพนาม                               อนิยมสรรพนาม

  ใครทำเเก้วเเตก                              ใครไม่ดูหนังสือก็สอบตก

    เขาดูอะไร                                อะไรก็สู้ออกกำลังกายไม่ได้                    

  เขาไปที่ไหน                                     ที่ไหนฉันก็อยู่ได้

หน้าที่ของคำสรรพนาม

   ๑. เป็นประธานของประโยค  เช่น       

   - เขาไปโรงเรียน                        

   - ใครทำดินสอตกอยู่บนพื้น

   ๒. ทำหน้าที่เป็นกรรมของประโยค (ผู้ถูกกระทำ)  เช่น
             - ครูจะตีเธอถ้าเธอไม่ทำการบ้าน      

   - คุณช่วยเอานี่ไปเก็บได้ไหม

   ๓. ทำหน้าที่เป็นส่วนเติมเต็มหรือส่วนสมบูรณ์  เช่น
   - กำนันคนใหม่ของตำบลนี้คือเขานั่นเอง    

   - เขาเป็นใคร

   ๔. ใช้เชื่อมประโยคในประโยคความซ้อน  เช่น
   - ครูชมเชยนักเรียนที่ขยัน

   ๕. ทำหน้าที่ขยายนามที่ทำหน้าที่เป็นประธานหรือกรรมของประโยค เพื่อเน้นการแสดงความรู้สึกของผู้พูด จะวางหลังคำนาม  เช่น

   - คุณครูท่านไม่พอใจที่เราไม่ตั้งใจเรียน        

   - ฉันแวะไปเยี่ยมคุณปู่ท่านมา

บรรณานุกรม

          กำชัย  ทองหล่อ. (๒๕๓๗). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ : อมรการพิมพ์.

          วิเชียร  เกษประทุม. (๒๕๕๗). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ : พ.ศ. พัฒนา.