คำสันธาน

😉สันธาน

สันธาน คือ คำที่ทำหน้าที่เชื่อมคำกับคำ ประโยคกับประโยค ข้อความกับข้อความ หรือเชื่อมความให้สละสลวย 

ชนิดของคำสันธาน

   ๑. เชื่อมความที่คล้อยตามกัน ได้แก่ ก็ กับ และ จึง เช่น ว่า ให้ คือ ทั้ง ครั้น..ก็ ครั้น..จึง เมื่อ..ก็ พอ..ก็ ทั้ง..ก็ ทั้ง..กับ ทั้ง..แล ก็คือ ก็ได้ เท่ากับ เป็นต้น

    ตัวอย่างเช่น

- ทั้งพ่อและแม่ของผมเป็นคนใต้
- พอทำการบ้านเสร็จแล้วฉันก็นอน

   ๒. เชื่อมความที่ขัดแย้งกัน ได้แก่ แต่ แต่ว่า แต่ทว่า กว่า..ก็ ถึง..ก็ เป็นต้น

    ตัวอย่างเช่น
                   - ผมต้องการพูดกับเขา แต่เขาไม่ยอมพูดกับผม
                   - กว่าเราจะเรียนจบเพื่อนๆ ก็ทำงานหมดแล้ว

   ๓. เชื่อมความที่เป็นเหตุผลกัน  ได้แก่ เพราะ เพราะ..จึง ด้วย จึง ฉะนั้น ฉะนี้ ค่าที่ ด้วยว่า เหตุเพราะ เหตุว่า เพราะว่า ฉะนั้น..จึง เพราะฉะนั้น เหตุฉะนี้ เป็นต้น

    ตัวอย่างเช่น

- นักเรียนมาโรงเรียนสายเพราะฝนตกหนัก

- เพราะวาสนาไม่ออกกำลังกายเธอจึงอ้วนมาก

   ๔. เชื่อมความที่เลือกเอา ได้แก่ หรือ ไม่ก็ ไม่เช่นนั้น มิฉะนั้น หรือมิฉะนั้น เป็นต้น

    ตัวอย่างเช่น

          - นักเรียนชอบเรียนวิชาคณิตศาสตร์หรือภาษาไทย

- เธอคงไปซื้อของหรือไม่ก็ไปดูหนัง

หน้าที่ของคำสันธาน

   ๑. เชื่อมคำกับคำให้ติดต่อกัน ตัวอย่างเช่น

   - อ่านกับเขียนเป็นทักษะที่สำคัญในภาษาไทย

   - ฉันพบเงินและทองอยู่ในหีบ

   - เขาเลี้ยงไก่ เป็ด ห่าน และนก

   ๒. เชื่อมประโยคกับประโยคให้ติดต่อกัน ตัวอย่างเช่น

    - สามีเดินข้างหน้าและภรรยาเดินข้างหลัง

    - เขาชอบแกงเผ็ดแต่ฉันชอบแกงจืด

    - เพราะเขาเป็นคนมีน้ำใจทุกคนจึงรักเขา        

    - เธอมาทำงานหรือเธอมาเล่น

   ๓. เชื่อมข้อความกับข้อความให้สัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกัน ตัวอย่างเช่น

    - ขึ้นชื่อว่าทรัพย์ย่อมเป็นสิ่งที่พึ่งปรารถนา แต่เราจะหามาได้ต้องอาศัยความพยายาม เหตุฉะนั้นความพยายามจึงเป็นบ่อเกิดของการได้มาซึ่งทรัพย์

   ๔. เชื่อมความเพื่อให้สละสลวย ตัวอย่างเช่น

   - อันว่าทรัพย์สมบัตินั้นเป็นของนอกกาย ตายแล้วก็เอาไปไม่ได้

   - คนเราก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้างเป็นธรรมดา

   - อย่างไรก็ตามฉันต้องชวยเขาให้ได้

บรรณานุกรม

          กำชัย  ทองหล่อ. (๒๕๓๗). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ : อมรการพิมพ์.

          วิเชียร  เกษประทุม. (๒๕๕๗). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ : พ.ศ. พัฒนา.